Loslaten
Het lijkt onmogelijk. Maar eigenlijk betekent dit 'loslaten' dat je jezelf
bevrijdt van de werkelijke illusie. En die is misschien anders dan je zou denken...
De werkelijke illusie van het 'verliezen van contact'
Wat houdt dat 'loslaten' waar het steeds over gaat nou eigenlijk in? En wat is die werkelijke 'illusie'?
Als je het aardse contact met een zielsverwant legt (met name als het om jouw tweelingziel gaat), zal het in het begin meestal prachtig vloeien en sta je open voor al het pure zoals het zich aandient. Je hebt dan amper nog verwachtingen en bent dankbaar voor ieder moment samen en het bijzondere gevoel tijdens elke vorm van contact.
Afhankelijk van waar je zelf staat in je levensfase, komen de uitdagingen pas om de hoek kijken wanneer je de relatie in een bepaalde vorm wilt gieten. Dit kan zowel bewust als onbewust gaan. Wanneer de vriendschap bijvoorbeeld overgaat tot een liefdesrelatie. Je krijgt dan vaak toch bepaalde verwachtingen van de ander, of gaat meer verlangens en onzekerheden projecteren op elkaar. Je hecht je bovendien meer en meer aan het aardse contact dat je met de ander hebt en ontwikkelt angst om dit contact weer te verliezen.
Maar ook als de prille vriendschap overgaat naar een hechtere vriendschap, krijg je mogelijk te maken met verlatingsangst, verwachtingen en projecties.
Of je het nou wel of niet doorhebt, in veel gevallen krijg je te maken met je eigen 'schaduwzijden' die naar boven komen en misschien zelfs ook in een versneld tempo.
'De hereniging laat zich niet forceren. Als de tijd niet daar is en de individuen niet 'heel' zijn, kunnen de omstandigheden nog zo sprookjesachtig perfect lijken, maar zullen de lessen zich hoe dan ook aandienen en zal het pijnlijke loslaten weer onvermijdelijk zijn...' Uit: 'Mijn verhaal'
Die angst om het contact te verliezen. Daar zit eigenlijk de ware illusie in...
Je zult misschien bang zijn dat de band tussen jou en je zielsverwant plotseling weg is en daarmee ook het eindeloos mooie gevoel dat je volledig in contact staat met het mooiste dat er in het leven is. Maar dát is het 'm nou. Dát gevoel! Verliefd op het leven zijn.
Geloof het of niet: Dát gevoel staat altijd tot onze beschikking. We denken (de illusie dus) echter dat we daarvoor 'die ander(en)' nodig hebben.
We weten misschien niet dat we 'verliefd' zijn op iets dat in onszelf zit, dat alleen wel wakker is gemaakt door die ander(en).
En dat de 'lijn' met die bijzondere zielsverwant(en) er dan ook altijd zal zijn en altijd geweest is.
Met of zonder aards contact, met of zonder 'goede' aardse band.
En daarom komen we er steeds op een vaak intens pijnlijke manier achter, dat we moeten LOSLATEN...
Na iedere fase van 'loslaten' en de levenslessen die zich daarbij aandienen, komen we weer een stapje dichterbij dat doel.
Dat doel om 'heel' door het leven te gaan. In contact met jezelf en de liefde voor jezelf en het leven.
En dat doel, kunnen we bereiken mits we bereid zijn dit te accepteren en onder ogen te zien.
'Loslaten en jezelf omarmen en het leven dat je gegeven is. De sloten van je hart afgooien en de liefde laten vloeien, zoals het ook bedoeld is.
Het is nooit de bedoeling geweest dat je die liefde ziet als iets puur een alleen voor je tweelingziel en dat je de rest van de wereld ontkent.
Dat besef drong toen pas langzaam tot me door en ging met de nodige pijn gepaard. Maar toen het eenmaal tot me doordrong, ontstond er een prachtige periode. Ik bloeide op en bloeide open. Ik ging connecties aan met mensen in mijn omgeving en durfde mijn hart ook meer voor ze open te stellen. Ik voelde het vloeien, ik zag wat ik kon betekenen voor anderen en wat ze voor mij konden betekenen. Ik begon te beseffen dat er meer voorbestemd is dan puur en alleen de hereniging met die ene bijzondere ziel...' Uit: 'Mijn verhaal'
'Loslaten' hoeft niet altijd gepaard te gaan met het verliezen van het aardse contact met de ander. Soms gaat het om een aspect loslaten, accepteren dat je ergens geen invloed op hebt, omdat het bij de ander hoort (Karma, levenslessen...) of constateren dat de ander momenteel door een levensfase gaat waar de aandacht meer naartoe gaat dan naar jullie relatie. Dan voelt dat misschien als een soort afstandelijkheid, of zie je elkaar minder vaak en kan dat als een gemis voelen. Ook dan kan het een grote uitdaging zijn om los te laten. Doe je dat niet, dan kan het lijken alsof de ander 'op de vlucht slaat' terwijl je naar jouw idee niks hebt misdaan.
Maar probeer het eens om te draaien en op jezelf te betrekken. Het kan enorm helpen als je jezelf verplaatst in een situatie waarin je behoefte hebt aan ruimte, omdat je ergens doorheen gaat en daar zo mee bezig bent dat zelfs dierbare minder tot je doordringen.
Wat gebeurt er dan met je als een dierbare daar alarm op slaat en je laat voelen dat deze zich zorgen maakt om 'jouw afstand'. Grote kans dat je deze oprechte bezorgdheid als een 'lastige druk' ervaart en geneigd raakt om nog meer afstand te nemen.
Dit is dan ook wat in veel zielsrelaties gebeurt... De betrokkenen spiegelen elkaar zo sterk, dat dit dubbel zo sterk binnenkomt en het 'vlucht effect' sneller ontstaat. Je wordt dan als het ware gedwongen om los te laten. Maar daarmee voel je vaak totaal niet dat er een bevrijdende reden achter dat loslaten kan zitten. Daar kunnen jaren overheen gaan en zelfs al dringt het tot je door, wil dat nog niet zeggen dat het ook meteen 'goed' voelt.
Terwijl ik dit schrijf, moet ik gelijk toegeven dat ook ik nog regelmatig dubbele gevoelens heb over dit fenomeen...
Ben ik altijd zo 'verliefd op het leven' en heb ik mezelf dan helemaal 'omarmd'?
Ik ben door verschillende fases van 'loslaten' gegaan, maar wie weet hoeveel meer er nog nodig zijn.
Je ziet zelf lang niet alle lessen die je dient te doorlopen en dat is misschien maar goed ook. Ze dienen zich aan als ze klaar zijn
om geleerd te worden, of als ik er klaar voor ben. En zo geldt dat denk ik toch voor iedereen?
'Achteraf gezien, hield hij me op dat moment een prachtige spiegel voor... Het is wat tweelingzielen doen. Het is de liefde die onbaatzuchtig is en alleen de heelheid van de ander en zichzelf nastreeft, omdat de essentie één is.' Uit: 'Mijn verhaal'
Geschreven door: 'Luna Eira'
Bij verspreiding van deze teksten, gelieve de oorspronkelijke bron te vermelden.
tweelingzielen, tweelingvlammen, twinsouls, zielsliefde, zielsmaatjes